![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dzisiaj Czechy
Świątynie, zamki, pałace, niby podobne do innych zabytków w tej części Europy, a jednak wyróżnia je specyficzny „genius loci, którego tajemnica tkwi w czeskiej duszy.
W niewymuszonym sposobie bycia narodu, zdystansowanego do rzeczywistości, zachowującego stoicki spokój” – czytamy we wstępie kolejnego tomu „Cudów świata”, tym razem oprowadzającego po Czechach. I rzeczywiście, Czesi postrzegają humorystyczną stronę życia. Ich pogodę ducha widać na każdym kroku. Gdy pytamy kogoś o drogę, w odpowiedzi usłyszymy często nie tylko wskazówkę, jak dojść do celu, ale i jakąś anegdotę z tym miejscem związaną.
Stereotyp dobrodusznego Czecha utrwaliła literatura i sztuka. A dystans i chęć odczarowania rzeczywistości widać chociażby w starym, ale wciąż popularnym dowcipie o wojnie: „Ja se valky nebojim, ja mam rakovinu”.
