![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie każdą poprzeczkę udało mi się pokonać
Krzysztof Penderecki wyjaśnia, dlaczego po latach wrócił do swej pierwszej opery „Diabły z Loudun” i co z tego wyniknęło
Po co było zmieniać „Diabły z Loudun"? To przecież najczęściej wystawiana w świecie pańska opera.
Krzysztof Penderecki: Powód był bardzo prosty. Partytura powstała w latach 60. dla Opery w Hamburgu, jej dyrektor Rolf Liebermann pozostawił mi wolną rękę. Byłem młody, więc zaszalałem i skomponowałem operę na prawie stuosobową orkiestrę. Dziś tylu muzyków można spotkać tylko w największych teatrach, ja zaś nie zgadzałem się, by ktoś inny zrobił nową redakcję „Diabłów z Loudun" i zmniejszył skład orkiestry. Za namową więc mojego wydawcy i dyrektora Waldemara Dąbrowskiego postanowiłem zająć się tym sam. Spojrzałem w partyturę i utknąłem w niej na dłużej. Nie tylko zmniejszyłem skład orkiestry, ale dopisałem nowe sceny, inne wydłużyłem. Partytura miała 206 stron, pogrubiła się o kolejnych 150, ale czas trwania opery właściwie się nie wydłużył. Niektóre fragmenty bowiem usunąłem lub skróciłem.
Ile inscenizacji miały do tej pory „Diabły z Loudun".
Ponad czterdzieści.
Można więc uznać, że pańskie dziecko już dorosło i prowadzi samodzielne...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
