Wielki mistrz kontry

źródło: reporter

Zbigniew Pietrzykowski. Urodzony 4 października 1934 roku w Bestwince koło Bielska Białej. Czterokrotny mistrz Europy (Berlin Zachodni 1955, Praga '57, Lucerna '59, Moskwa '63). W 1953 r. w Warszawie zdobył brązowy medal. Trzy razy stał na olimpijskim podium (Melbourne 1956 – brąz, Rzym 1960 – srebro, Tokio 1964 – brąz). Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski

Zbigniew Pietrzykowski | Zmarł jeden z najwybitniejszych polskich sportowców, czterokrotny mistrz Europy, trzykrotny medalista olimpijski w boksie. Miał 79 lat.

Wciąż mam go przed oczami. Tego, którego jako dziecko oglądałem na ekranie czarno-białego telewizora marki Szmaragd, gdy zmiatał z ringu Dana Pozniaka podczas mistrzostw Europy w Moskwie (1963), i tego, który 40 lat później siedział ze mną w kawiarence w Bielsku Białej. W czarnej, skórzanej kurtce nie wyglądał na 70 lat. Charakterystyczna fryzura, to samo spojrzenie jak wówczas, gdy toczył legendarne walki z Laszlo Pappem i Cassiusem Clayem. Jedynie okulary i waga znacznie przekraczająca limit kategorii lekkośredniej (71 kg) i półciężkiej (81 kg), w jakich toczył te pojedynki, przypominały o upływie czasu.

Był jak filmowy John Wayne. Podobnie jak ikona westernów lekko odchylony do tyłu, wysoki, mocno zbudowany. Dumny i pozornie nieprzystępny. Swoim firmowym ciosem – lewym kontrującym – rzucał na deski największych osiłków. Od 1953 roku, czyli od pamiętnych mistrzostw Europy w Warszawie, na których zdobył brązowy medal, do 1967 roku, gdy zakończył karierę, nie przegrał w Polsce żadnej walki. Stoczył 136 ligowych pojedynków, 11 razy stawał na najwyższym stopniu mistrzostw Polski, a było to w czasach, gdy tytuł ten miał swoją wartość.

Spojrzenie w oczy

– Papp już nie żyje, na mecz Polska-Węgry w Bielsku Białej przyjedzie jego żona i syn – rozpoczął naszą rozmowę. – Poznałem ją dziesięć lat temu, gdy Laszlo cieszył się jeszcze...