![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Bard Legionów: Kiedy przyjdzie zbożny czas...
Wielkie powstania tworzą swych bardów, bardowie sławią ich dzieje. Jacek Kaczmarski uosabia „Solidarność”; Krzysztof Kamil Baczyński – powstanie 1944 roku. Kogo w takim razie uznamy za barda Legionów Polskich?
Jednym z nich może być Jerzy Żuławski, autor przecudnego przesłania o sztafecie powstańczych pokoleń pod tytułem „Synkowie moi”. On jednak niedługo i nie w pierwszej linii służył, i przedwcześnie zakończył życie w szpitalu zakaźnym w Dębicy. A na przykład Edward Słoński zaczynał swoją służbę po drugiej stronie frontu i dopiero, poczynając od uwolnienia od Rosjan Warszawy (5 sierpnia 1915), tworzył obrazy losu żołnierza legionowego, które na stałe weszły do literatury. Byłoby tych kandydatów więcej.
Ale zwracam szczególną uwagę na najdłużej pozostającego w służbie Józefa Mączkę. Jego wizerunek szarego Leguna zakorzenił się najmocniej i stał się najbardziej popularny. Podobnie myślał autor wstępu do najpopularniejszego zbioru wierszy Mączki, zatytułowanego „Starym szlakiem”: „Człowiek ten, bardzo, bardzo skromny ukrywał w swej duszy przebogaty, czarowny świat piękna, ale rzadko tylko i niewielu ludziom świat ten pokazywał. Może by o nim nikt się nie dowiedział, gdyby nie wielka wojna i boje Legionów o zmartwychwstanie Polski. Wówczas, śród huku dział...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
