Pracownik rzadko musi zwracać nadpłaconą pensję

Podwładny, który otrzymał nienależne mu wynagrodzenie, w zasadzie powinien oddać je firmie. Jeżeli jednak zużył je w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, nie ma takiego obowiązku. Chyba że pobierając to świadczenie, miał pewność, że mu ono nie przysługuje

Do zwrotu nienależnie pobranej pensji stosuje się przepisy kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 409 k.c. wymóg wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony. Chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją, powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu. Przepis ten odpowiednio stosuje się także do stosunków pracy. Wynika to z art. 300 k.p.

Zasadą jest więc, że jeśli pracownik zużyje lub utraci nienależnie otrzymane świadczenie, nie musi oddawać pieniędzy. Tak będzie, gdyby wydał nieprzysługujące mu wynagrodzenie, np. na konieczne opłaty, opał lub żywność.

W praktyce problematyczne jest zwłaszcza ustalenie, w jakich okolicznościach pracownik powinien był liczyć się ze zwrotem nienależnie wypłaconych mu pieniędzy. Ogólnie taka powinność dotyczy zarówno sytuacji, w której wzbogacony pracownik wiedział, że wypłata mu się nie należy, jak i takiej, w której był subiektywnie przekonany o tym, że mu się ona należy, chociaż na podstawie okoliczności sprawy powinien liczyć się ze zwrotem. Jeśli wiedział, że...