Gdzie rozliczyć cudzoziemca

O sposobie opodatkowania osoby z zagranicy, która została zatrudniona w naszym kraju, decydują: miejsce jej zamieszkania oraz postanowienia przepisów umowy międzynarodowej

Obowiązek podatkowy osób zagranicznych nie mających w Polsce miejsca zamieszkania reguluje art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o PIT. Według tych przepisów osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski uważa się m.in. dochody z pracy wykonywanej w Polsce na podstawie stosunku pracy. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przykład

Obywatel Słowacji na stałe zamieszkały w Słowacji był zatrudniony w dwóch państwach: w Polsce i w Słowacji, w niezależnych od siebie firmach. Od stycznia do sierpnia 2012 roku pracował w słowackiej spółce na terenie Słowacji i tam miał wypłacane wynagrodzenie oraz tam podlegał ubezpieczeniu społecznemu.

Natomiast od września do grudnia 2012 r. zatrudniony był w Polsce na umowę o pracę w polskiej firmie. Wynagrodzenie za czas pracy w Polsce zostało wypłacone przez polskiego pracodawcę i

...