Obyśmy przetrwali

źródło: KFP

autor zdjęcia: DOMINIQUE FAGET

źródło: AFP

25 czerwca grupa związkowców ze stoczniowej „Solidarności” pojechała protestować przed siedzibą Komisji Europejskiej w Brukseli

źródło: KFP

Paweł Zinczuk: Walczyć będą inni, a ja im pomogę

Kłótnie polityków o to, kto jest winien dramatycznej sytuacji stoczni, są śmieszne. Każdy kolejny rząd obiecywał złote góry - mówi elektryk Andrzej Wilk ze Stoczni Gdańsk

Los prawie 14 tysięcy ludzi zatrudnionych w stoczniach i kilkudziesięciu tysięcy pracowników firm współpracujących z nimi leży w rękach prywatnych inwestorów, polskiego rządu i Unii Europejskiej. Stoczniowcy z niepokojem oczekują od miesięcy na ostateczne decyzje Komisji Europejskiej w sprawie przyszłości zakładów. Obawami o utratę pracy żyją starsi, młodzi rozglądają się za nowymi posadami. Śledzą codzienne relacje o fatalnej sytuacji zakładów, oczekują na „wyrok śmierci”. Związkowcy organizują manifestacje w Gdyni, Szczecinie, Gdańsku i Brukseli. Krzykami, transparentami, petardami apelują o pomoc.

Ma być deweloperka

Złe doniesienia i wszelkie pogłoski na temat polskich stoczni od ponad dziesięciu lat z uwagą śledzi także Paweł Zinczuk, już na emeryturze. Przez prawie 35 lat, do 1997 roku, pracował w stoczni m.in. jako stolarz. O wolność i lepsze życie walczył w „Solidarności”, w stanie wojennym aresztowano go za terroryzm. Pokazuje zdjęcia z protestów z roku 1980 i 1988, nieśmiało mówi, że za to, co robił, dostał order od prezydenta Kaczyńskiego. Znajduje fotografię z Lechem Wałęsą tuż po wyjściu lidera „S” z internowania. Nie chwali go, ale nie rzuca mocnych słów.

Zinczuk, żyjący nie tylko historią, wraca do tego, co się dzieje teraz. O możliwym „wyroku śmierci” na zakłady, a tym samym na wielu ludzi, rozmawia ciągle ze swoim synem i kolegami,...