źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Panicz z Zułowa – zdjęcie Józefa Piłsudskiego wykonane przez Jana Bułhaka w Wilnie w 1885 r.
źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Józef Piłsudski w otoczeniu rodziny. Siedzą od lewej: Julia – żona Adama Piłsudskiego, Józef Piłsudski, Zofia Kadenacowa – jego siostra. Stoją dwaj bracia Józefa – Adam (czwarty z lewej) i Jan (szósty z lewej) z żonami i dziećmi. 1919 rok
źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Józef Piłsudski z córkami w Druskiennikach. 1924 rok
źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Józef Piłsudski, ok. 1906 r.
źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Józef Piłsudski podczas wizyty w Rumunii w 1922 r.
źródło: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Józef Piłsudski z rumuńską rodziną królewską
autor zdjęcia: Marek Szyszko
źródło: Rzeczpospolita
Wigilia w Legionowie, zbudowanym przez żołnierzy Komendanta na froncie wołyńskim w 1915 roku. Choinkę przybrano wtedy pociskami i gilzami po nabojach
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Józef Piłsudski – dowódca I Brygady Legionów Polskich. 1915 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Beck
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Aleksander Prystor
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Bolesław Wieniawa-Długoszowski
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Walery Sławek
źródło: Archiwum „Mówią wieki”
Józef Piłsudski z żoną Marią i pasierbicą Wandą Juszkiewiczówną. Ok. 1900 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski z żoną Aleksandrą i córkami Jagodą i Wandą. 1926 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski w towarzystwie Eugenii Lewickiej podczas pobytu na Maderze
źródło: Archiwum „Mówią wieki”
Józef Piłsudski w swojej sypialni w Belwederze
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski powracający z GISZ do Belwederu. 1931 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski w Sulejówku w 1925 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski podczas urlopu w Egipcie. 1932 r.
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Józef Piłsudski układa pasjansa podczas pobytu na Maderze
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Józef Piłsudski w Druskiennikach. 1926 r.
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Kondukt z urną z sercem Józefa Piłsudskiego przed Ostrą Bramą w Wilnie
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Józef Piłsudski z córkami w Krynicy. 1934 r.
źródło: biblioteka Narodowa
Józef Piłsudski w Pikieliszkach. 1934 r.
źródło: biblioteka Narodowa
Józef Piłsudski wyjeżdża sprzed gmachu GISZ do Sulejówka. 1929 rok
źródło: biblioteka Narodowa
Jedno z ostatnich zdjęć Józefa Piłsudskiego. Marzec 1935 r.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Kondukt pogrzebowy Józefa Piłsudskiego w Krakowie.
źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Kasztanka prowadzona w kondukcie pogrzebowym Piłsudskiego
Kajetan Morawski napisał o Józefie Piłsudskim: „Swoją renesansową bujnością i litewskim uporem, szerokością swoich koncepcji i małostkową mściwością, swą osobą i legendą przesłonił i przytłoczył cały okres dziejów Polski i wdarł się do życia każdego z nas. Wszyscy, i co, co chcieli, i ci, co nie chcieli, bardziej niż sobą samym byliśmy jego współczesnymi”
Gdy Aleksandra Piłsudska poznała swego przyszłego męża, uderzył ją kontrast między jego dłońmi. „Lewa dłoń – wąska i nerwowa, kształtna i delikatna, zakończona kobiecymi niemal palcami, to ręka artysty i marzyciela. Prawa była o wiele większa, jakby innego człowieka. Silna, nawet brutalna, z równymi, kwadratowo zakończonymi palcami, tak silna, że – zdawało się – mógłby w niej łamać podkowy; była to ręka żołnierza i człowieka czynu. W późniejszych latach nieraz myślałam, że nic tak dobrze nie charakteryzowało tego człowieka jak te dwie jego ręce, jakby należące do dwóch ludzi, z odrębnymi cechami charakteru”.
Lewa dłoń odzwierciedlała także subtelną, delikatną stronę osobowości Piłsudskiego, zdolnego do okazywania najcieplejszych uczuć, szczególnie swoim córkom. Prawa charakteryzowała też jego twardą naturę, stanowczość w czynach, ocenach i mowie.
Sam Marszałek mówił o sobie: „Niby widzicie mnie i mówicie: Piłsudski. A tymczasem nas jest tu całe towarzystwo, cała gromada. Więc najpierw Ziuk, czupurny, uparty chłopak. Potem panicz z Zułowa, sentymentalny, romantyczny, delikatny, przepełniony uczuciami humanitarnymi i szlachetnymi popędami, następnie Sakya-Muni, mędrzec, który poznał świat i zbadał naturę ludzką do dna, zna jej wszystkie instynkty, słabości i popędy. Wreszcie – wódz”
POKOLENIA I wspominałem ojców naszych i
...