Różne zasady rozliczania nakładów na adaptację wynajmowanego lokalu

źródło: Rzeczpospolita

Amortyzacja podatkowa inwestycji w obcych środkach trwałych może się różnić od bilansowej. Niewykluczony jest też spór z fiskusem w sprawie jej likwidacji.

Prawo podatkowe i bilansowe nie zawsze idą w parze. Czasem jest tak, że się rozmijają. Dobrym przykładem są nakłady na adaptację lokalu. Będą one stanowiły – zarówno podatkowo, jak i bilansowo-inwestycje w obcym środku trwałym. Ale czy będą one jednakowo rozliczane przez przepisy bilansowe, jak i podatkowe? Ustawy o podatku dochodowym nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiują natomiast pojęcie „inwestycji" i regulują zasady ich amortyzacji.

Limity podatkowe

Inwestycja w obcym środku trwałym to – jak sama nazwa wskazuje – nakłady poniesione na obcy środek trwały, który jest wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy, np. najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze. Nakłady te mają na celu przystosowanie obcego środka trwałego do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Inwestycją o takim charakterze nie będą więc wydatki na remont obcego środka trwałego (czyli na odtworzenie stanu pierwotnego). Będą nią nakłady powodujące jego ulepszenie.

Ulepszenie obcego środka trwałego, czyli inwestycja w obcym środku trwałym, nastąpi wówczas, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację obcego środka trwałego przekroczy w danym roku podatkowym 3500 zł, a wydatki te spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do...