![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Sędzia jako człowiek i jako mądry człowiek
Wybitność prawnika polega na wpływaniu na rzeczywistość poprzez jej zmienianie i poprawianie, a nie opisywanie – tłumaczy prawnik.
MICHAŁ TOMCZAK
Od lat męczy mnie i fascynuje problem wybitności w zawodzie prawnika. Poruszamy się tu w gęstwinie pojęć niezdefiniowanych, przyjmijmy jednak, że nie chodzi nam o to, kogo magmowata tak zwana publiczność uważa za wybitnego prawnika, ale raczej o to, do kogo można by zastosować obiektywne kryterium wybitności. Co oznacza w najprostszym sensie – do kogoś wyróżniającego się mądrością, doniosłością czy wpływem na tle innych ludzi.
Żeby nie popaść w bezsensowną abstrakcję, od razu powiem, że wzorcem wybitnego prawnika jest dla mnie przykładowo Ewa Łętowska lub Marek Safjan. Nie da się ukryć, że wybitność trudno mi przypisać prawnikom komercyjnym, choćby byli równocześnie wybitnymi uczonymi w prawie, ponieważ rola doradcy zabija niezależność, a tym samym wybitność, i właściwie nie ma na to żadnego sposobu. To skądinąd bardzo interesujący temat, ale nie na teraz.
W moich dociekaniach przyjąłem niegdyś, że w prawnictwie właściwie nie ma miejsca na wybitność. Miałem na uwadze to, że głoszenie nowych, twórczych poglądów zwykle uniemożliwia ich obronę – czy to przed sądem, czy wobec klienta. Moje rozumowanie prowadziło zatem do wniosku, że w prawnictwie jest miejsce co najwyżej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
