Repolonizacja banków. Fakty i mity

Maria Wiśniewska Ingerencja polityków w reguły działania znacjonalizowanego Pekao będzie dlań śmiertelnym zagrożeniem – pisze była prezes tego banku.

W ostatnich tygodniach przetacza się przez łamy wielu dzienników i tygodników dyskusja o Banku Pekao. Wszystko za sprawą decyzji inwestora strategicznego, jakim przez ostatnie 17 lat był dlań włoski UniCredit, który zdecydował się sprzedać swój pakiet akcji. Dyskusja toczy się wokół idei tzw. repolonizacji banków. Wystawiony na sprzedaż kontrolny pakiet akcji drugiego co do wartości aktywów banku jest w oczach jej zwolenników wyjątkową okazją.

Dlaczego UniCredit nie negocjuje z innymi

Sprzedaż akcji Banku Pekao jest dla UniCreditu transakcją ratunkową. Wydawałoby się, że w tej sytuacji gra toczyć się będzie o uzyskanie jak najwyższej ceny za oferowany pakiet. Tymczasem wchodząc w negocjacje z PZU, namaszczonym przez państwowego właściciela, doprowadza do przeceny akcji banku na giełdzie, gdyż inwestorzy widzą zagrożenie przejęcia kontroli przez państwo. Osłabia więc swoją pozycję w negocjacjach cenowych i aż dziwne, że włoscy właściciele UniCreditu nie protestują przeciwko takiemu działaniu na jego szkodę.

Powstaje pytanie, dlaczego UniCredit nie podejmuje negocjacji z innymi bankami w celu sprzedaży akcji Pekao, podobnie jak było to w przypadku irlandzkiego AIB sprzedającego przed laty Bank Zachodni WBK. Klucz do odpowiedzi leży w obecnej ocenie ryzyka związanego z inwestowaniem na naszym rynku.

Polska jest uważana za rynek...