![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Egzotyczna litewskość Oskara Miłosza
Lektury kresowe
W 1982 roku w rozmowie z Aleksandrem Fiutem Czesław Miłosz z całą mocą stwierdził: „Co do cech obłędu, które rzekomo u Oskara Miłosza występowały w jego pismach, to śladu najmniejszego tych cech nie było w jego zachowaniu się w jego życiu”. Jasne, stawał w obronie nie tylko starszego krewniaka, z którym miał wspólnego prapradziadka, ale i swojego mentora, literackiego przewodnika, kogoś w rodzaju guru.
Niemniej jednak w „Przypisie po latach”, napisanym w 1999 r. krótkim wstępie do „Ziemi Ulro”, wyznał: „Podziwiam te wszystkie postacie, dowodzą one jednak, że człowiek, wykraczając poza przeciętność, płaci, i że granica pomiędzy wielkością i obłędem jest trudna do ustalenia. Podróże Swedenborga po zaświatach wyjaśniano jego schizofrenią, labirynt symbolów u Blake’a i jego walki z Newtonem tłumaczono manią, Mickiewicz – mesjanista nie tylko na katedrze College de France robił wrażenie opętanego pychą, mesjanizm rosyjski...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
