Droga do piekła

źródło: AFP

Duński parlament uchwalił, że Kościół luterański powinien udzielać ślubów parom gejowskim

Kościół i jego nauczanie w dziedzinie moralności 
mają się opierać na wierze 
i rozumie, a nie na fałszywym miłosierdziu. Dotyczy to także stosunku do homoseksualistów – pisze publicysta.

Polemika z opublikowanym kilka dni temu w „Rzeczpospolitej" tekstem Magdaleny Bajer w istocie oznacza prostowanie nieprawdziwych sugestii i twierdzeń, którymi nasączyła ona swój tekst. Trzeba bowiem powiedzieć zupełnie jasno, że i do nauczania Kościoła, i do faktów autorka ma, najdelikatniej rzecz ujmując, stosunek lekki.

A przykłady na to można mnożyć. Zacznijmy od najmocniejszej i najbardziej fundamentalnej sugestii, jakoby Kościół traktował osoby homoseksualne inaczej niż heteroseksualistów, jakoby nakładał na nie jakieś większe niż Dekalog i przykazanie miłości nakazy czy obowiązki. Taka opinia dowodzi albo złej woli, albo całkowitej nieznajomości nauczania Kościoła.

Bez rozgrzeszenia

Przykazanie „nie cudzołóż" obowiązuje każdego człowieka, a nie tylko heteroseksualistę. Każdy zatem jest wezwany, jeśli pozostaje poza małżeństwem, do życia w czystości. I każdy, jeśli upadnie, może się z tego upadku podnieść. Różnica między homo- a heteroseksualistą jest tu żadna. W obu przypadkach mamy do czynienia z grzechem ciężkim, w obu przypadkach trzeba się z nich wyspowiadać, zanim spróbuje się przystąpić do komunii.

Nawet gdyby homoseksualizm był wrodzony, to nie oznacza, że jest normą. Wrodzonych jest wiele schorzeń i patologii

Nie ma również praktycznej różnicy  (choć teoretycznie...