![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Stolica Galicji i Lodomerii
„Królewskie miasto Lwów, które zawsze niezachwianą zachowało wobec królów polskich wierność...”
Uzależnienie Polski od Rosji na początku rządów Stanisława Augusta Poniatowskiego, konfederacja barska i – jako skutek jej klęski – pierwszy rozbiór Polski były etapami, które doprowadziły królewskie miasto Lwów, stolicę województwa ruskiego, do podporządkowania monarchii Habsburgów. Od początku walk konfederackich w 1768 r. Lwów znajdował się pod kontrolą wojsk rosyjskich. Układ rozbiorowy podpisany 5 sierpnia 1772 r. w Petersburgu oddawał miasto austriackim Habsburgom. Austriacy przysłali pod Lwów swoje wojska już w czerwcu i lipcu 1772 r. – były to korpusy generałów Miklósa Esterhazyego i Andreasa Hadika – ale dopiero 15 września mogły zająć one miasto. Wcześniej nie chcieli ich wpuścić Rosjanie czekający na sfinalizowanie rozmów.
Nowo przyłączone ziemie Austriacy zorganizowali w Królestwo Galicji i Lodomerii. Miało to być nawiązanie do Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Stolicą nowego kraju koronnego został Lwów, a pierwszy gubernator baron Antoni Pergen zjawił się w mieście 29 września 1772 r. 4 października miała się odbyć ceremonia objęcia przezeń władzy; do wzięcia udziału w uroczystości zaproszono oczywiście władze miejskie. Abp Wacław Hieronim Sierakowski zawczasu wyjechał z miasta, aby tego uniknąć, a rajcy miejscy zwrócili się z pisemną prośbą o uwolnienie od tego obowiązku jako nielicującego ze złożoną przysięgą...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
