![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Tańcząc na linie
Czterech mistrzów świata, sierżanci, dziwacy i sobowtór Paula Newmana – oto prawdziwe gwiazdy mundialu. Nikt nie ma na mistrzostwach tyle do zyskania i stracenia co trenerzy
Korespondencja z Johannesburga
Królewskie powitanie będzie czekało na dwóch, trzech. Kilku będzie miało prawo wylądować z podniesioną głową. A większość wróci w środek tornada, na łamanie kołem i przypiekanie ogniem. Dlaczego drużyna grała tak bojaźliwie, dlaczego się pan upierał, żeby nie wziąć na mundial Iksa, po co zabrał pan Igreka, przecież on się kopie w głowę, czy to udział w reklamach przed mistrzostwami tak pana zdekoncentrował, że szybko odpadliśmy? I tak dalej.
Trenowanie reprezentacji to taniec na linie. Są tacy trenerzy, którzy wiedzą, że przed szyderstwami – a pewnie i zwolnieniem – uratuje ich tylko mistrzostwo świata. Dunga wygrał już z Brazylijczykami mistrzostwa Ameryki Południowej, Puchar Konfederacji, grupę eliminacyjną mundialu, a wciąż służy jako worek treningowy dla wszystkich frustratów, bo ośmiela się mówić, że Brazylia nie musi grać pięknie, byle zwyciężała. A w kraju 200 milionów selekcjonerów frustratów nie brakuje, zwłaszcza wśród dawnych gwiazd Brazylii, dziś bez pewnego źródła zarobku.
Cios za cios
Obsesją Dungi jest, by w reprezentacji Brazylii jedyną świętą krową była kanarkowa koszulka. Tak jak wtedy, gdy jako kapitan zdobywał mistrzostwo świata w 1994 roku. Uznane za najbrzydszy z pięciu brazylijskich tytułów, ale dla niego takie oceny nie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
