Jakie przepisy dla kontraktu

Postanowieniem niedocenianym, a o podstawowym znaczeniu dla zaistniałego sporu przedsiębiorców, jest określenie prawa właściwego dla umowy. Ma to szczególne znaczenie, gdy między stronami dochodzi do sporu, albowiem to wtedy powstaje konieczność ustalenia, czy umowa była wykonana prawidłowo.

Zawierając umowy handlowe, przedsiębiorcy powszechnie posługują się ogólnymi warunkami umów (zwanymi popularnie OWU). Na ogół jednak uwagę skupiają jedynie na postanowieniach samej umowy – np. wynagrodzeniu czy terminach – i nie analizują treści dołączanych przez drugą stronę ogólnych warunków umów – zwykle obszernych i szczegółowych, a spisanych drobnym drukiem. A często to właśnie OWU dookreślają wzajemne prawa i obowiązki w zawartym kontrakcie i wskazują, którego państwa prawu będzie podlegać ocena zawieranej umowy. Ma to szczególne znaczenie w chwili, gdy między stronami dochodzi do sporu, gdyż to wtedy powstaje konieczność ustalenia, czy umowa była wykonana prawidłowo. Sąd zrobi to właśnie na podstawie przepisów wybranego państwa. Co jednak, gdy się okaże, że OWU każdego z kontrahentów wskazują prawo dwóch różnych państw jako prawo właściwe dla danej umowy?

Dynamika obrotu gospodarczego – częsta konieczność szybkiego zawarcia kontraktu i sprawnego jego wykonania – nie zawsze pozwala przedsiębiorcom na wnikliwą analizę ogólnych warunków umów drugiej strony. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy dochodzi do sporu, a stosowane przez nich OWU zawierają sprzeczne postanowienia. Postanowieniem niedocenianym, a o podstawowym znaczeniu dla zaistniałego sporu, jest określenie prawa właściwego dla umowy. W przypadku, gdy...