Piątka dla nauki

Polskie uczelnie nie dogonią zagranicznych bez reform i zmiany w samym środowisku naukowym. Nie musimy wybierać między lewicowym postulatem wzrostu wydatków na naukę bez wymogu reform a neoliberalizmem, który wyraża obojętność w sprawie nauk – apel naukowców oraz senatora RP w sprawie reformy edukacji wyższej.

W obliczu rozpędzającej się kampanii wyborczej przed jesiennymi wyborami do Sejmu i Senatu chcemy zwrócić uwagę na kondycję polskiej nauki i konieczność zmiany polityki naukowej państwa. Jednocześnie sami jako pracownicy różnych polskich ośrodków akademickich i osoby zaangażowane w prace programowe Centrum dla Polski pragniemy zaproponować pięć niezbędnych zmian ułożonych w pięć filarów. Składają się na nie następujące elementy:

I filar: Autonomia uczelni i swoboda badań naukowych

Autonomia uniwersytetu jest ważną częścią polskiej tradycji wolnościowej, wyrażoną dobitnie podczas rewolucji solidarnościowej w latach 1980–1981. Nie ma warunków dla efektywnej i innowacyjnej nauki bez autonomicznych uczelni wyższych i bezstronnej, niedyktowanej względami ideologicznymi polityki władz państwowych.

Jednocześnie świat nauki powinien odgrywać większą niż dotąd rolę w procesie projektowania polityk publicznych, które przyczynią się do odnowienia i rozwoju zaniedbanych segmentów życia społecznego w Polsce.

Niestety, w Polsce od momentu odzyskania niepodległości w 1989 roku autonomia uczelni była wielokrotnie naruszana, w sposób szczególnie jaskrawy w trakcie ostatnich ośmiu lat pod rządami PiS. Uważamy, że władze publiczne mają obowiązek ochrony wolności prowadzenia badań naukowych i powinny przeciwstawiać się każdej formie ideologizacji...