źródło: Rzeczpospolita
KRESY W OGNIU SOWIETÓW Od niewypowiedzianej polsko-sowieckiej wojny partyzanckiej przez walki z NKWD i Armią Czerwoną po wkroczeniu Sowietów na północno-wschodnie ziemie Rzeczypospolitej aż do lat 50.
źródło: Rzeczpospolita
2. CENA POLSKI LUBELSKIEJ Powstanie antykomunistyczne nad Bugiem, Wieprzem i Sanem 1944/1945
źródło: Rzeczpospolita
3. BIĆ SIĘ CZY NIE BIĆ? Od Delegatury Sił Zbrojnych do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Cztery zarządy główne WiN – założenia, struktura i najważniejsze formy działania
źródło: Rzeczpospolita
4. BOHATEROWIE OSTATNIEGO POWSTANIA W walce na Podlasiu, Lubelszczyźnie, Kielecczyźnie, Mazowszu i Podhalu – „Jur”, „Zapora”, „Zagończyk”, „Orlik”, „Ogień” i inni
źródło: Rzeczpospolita
5. OBÓZ NARODOWY W WALCE NSZ na północnym Mazowszu. Trzy komendy XVI Okręgu NZW. 11. Grupa Operacyjna NSZ (NZW) na Mazowszu zachodnim. Zgrupowanie NSZ „Bartka” w Beskidzie Śląskim. PAS NZW Okręgu Białystok
źródło: Rzeczpospolita
6. POAKOWSKIE SZEREGI Ruch Oporu Armii Krajowej na Mazowszu, Konspiracyjne Wojsko Polskie (woj. łódzkie, kieleckie, poznańskie i śląskie), Wielkopolska Samodzielna Grupa Ochotnicza „Warta”, Zgrupowanie „Błyskawica”...
źródło: Rzeczpospolita
7. OSTATNI LEŚNI Oddziały i grupy partyzanckie działające po tzw. amnestii z 1947 roku, m.in. „Wiarusy” na Podhalu, oddziały „Huzara” na Podlasiu, „Rój” i resztki partyzantki NZW na Mazowszu. „Lalek” ukrywał się do 1963 roku na Lubelszczyźnie
źródło: Rzeczpospolita
8. MŁODZI NIEPOKORNI Fenomen konspiracji młodzieżowej powstającej po wygaśnięciu działań podziemia zbrojnego. Żywotność etosu AK zwłaszcza wśród ludzi młodych. Nielegalne organizacje uczniowskie o charakterze formacyjnym, samokształceniowym, prowadzące działalność propagandową, niekiedy też dywersyjną
Bić się czy nie bić? Ta znana trawestacja Hamletowskiego pytania pojawiała się nieraz w naszych dziejach.
Na ogół Polacy odpowiadali: bić się! Różnica między poprzednimi pokoleniami a żołnierzami wyklętymi z lat 40. i 50. XX wieku polegała na tym, że tych ostatnich dotyczyło rzeczywiste pytanie Szekspira, bez żadnych tam trawestacji.
Być albo nie być – oto przed jaką alternatywą stawiali ich komuniści. Bić się – oznaczało szansę przetrwania. Nie bić się – więzienie, zsyłkę, rozstrzelanie.
Uparte trwanie polskości przejawiało się z całą siłą w walce wyzwoleńczej już od konfederacji barskiej. Dla konfederatów bić się oznaczało sprzeciw wobec wprowadzania wojsk rosyjskich na terytorium Rzeczypospolitej, uczynienia z faworyta Katarzyny II króla polskiego,...