Ze zmiany na zmianę po 24 godzinach przerwy

źródło: Rzeczpospolita

Agata Lankamer–Prasołek

Gdy pracownik po tygodniu przychodzenia na noce ma pracować od rana, trzeba mu udzielić przynajmniej jednego dnia wolnego. Przy okazji można wtedy wywiązać się z obowiązku zapewnienia mu tygodniowego odpoczynku

Co do zasady każdemu pracownikowi przysługuje przynajmniej 35 godzin odpoczynku tygodniowego. Przepisy dopuszczają jednak możliwość jego skrócenia do 24 godzin, gdy pracownik, zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy, przechodzi na inną zmianę (art. 133 § 2 kodeksu pracy). Niestety, nie wyjaśniają jednocześnie, co należy rozumieć przez „przejście pracownika ze zmiany na zmianę". To powoduje, że pracodawcy interpretują je na swój użytek w różny sposób.

Klasyka przypadku

Wydaje się, że pod pojęciem „przejścia pracownika na inną zmianę" należy rozumieć sytuację, w której zatrudniony kończy pracę na wyższej zmianie (np. III przypadającej na godz. 22–6 lub II obejmującej pracę w godz. 14–22), po której następuje zmiana niższa (II w przedziale 14–22 lub I: 6–14, albo wyłącznie I).

Oczywiście tego rodzaju zmiana pory wykonywania pracy nie może nastąpić z dnia na dzień. Prowadziłoby to do naruszenia doby pracowniczej. Pod tym pojęciem należy bowiem rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której podwładny rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem (art. 128 § 3 pkt 1 k.p.). W praktyce oznacza to, że pracownik nie może rozpocząć zadań przed upływem tych 24 godzin.

Zatem potrzeba „przerzucenia" pracownika z wyższej zmiany na niższą pociąga za sobą konieczność przedzielenia dni pracy na różnych zmianach...