Oswoić opcje, swapy i warranty

źródło: Rzeczpospolita

Marek Wojciechowski wiceprezes zarządu PKF Audyt Sp. z o.o., biegły rewident

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Spółki, których sprawozdania finansowe nie podlegają obowiązkowemu badaniu, do wyceny instrumentów finansowych mogą stosować tylko przepisy ustawy o rachunkowości

Jednym z najbardziej złożonych, a nawet kontrowersyjnych elementów rachunkowości są instrumenty finansowe. Sprawiają one wiele problemów interpretacyjnych zarówno sporządzającym sprawozdania, jak i ich odbiorcom. Wynika to z faktu, że w ustaleniu wartości instrumentów finansowych na szeroką skalę stosuje się modele wyceny do tzw. wartości godziwej, które – bazując na określonych szacunkach – cechują się znaczną zmiennością, wpływającą na wynik finansowy jednostki.

Ponadto, w zależności od celu posiadania instrumentu finansowego, może on być inaczej klasyfikowany przez różne podmioty. To z kolei wpływa zarówno na prezentację pozycji w sprawozdaniu finansowym, jak i na jego dalszą wycenę.

Definicyjnie instrument finansowy jest to każdy kontrakt, który skutkuje powstaniem składnika aktywów finansowych u jednej jednostki i zobowiązania finansowego lub instrumentu kapitałowego u drugiej jednostki. Najprostszym przykładem pierwszej sytuacji są pożyczki (aktywo pożyczkodawcy /zobowiązanie pożyczkobiorcy), a drugiej – wydane akcje (aktywo kupującego akcje/kapitał dla jednostki emitującej).

Obowiązki posiadaczy instrumentów finansowych związane ze sprawozdawczością bilansową regulują międzynarodowe standardy rachunkowości >patrz tabela poniżej.

W przypadku jednostek sporządzających sprawozdanie finansowe według polskich standardów...