OFE: wystarczą korekty
Otwarte fundusze emerytalne znalazły się ostatnio w centrum debaty publicznej w Polsce. Wiele kwestii wydaje się jednak pomijanych lub marginalizowanych. O co zatem chodzi w sporze?
Paweł Pelc
Polska reforma emerytalna była budowana stopniowo, w procesie tym nie brakło kroków wstecz. W 1997 r. jeszcze za rządów SLD-PSL uchwalono ustawy dotyczące kapitałowej części systemu emerytalnego – otwartych funduszy emerytalnych i pracowniczych programów emerytalnych. Rząd AWS-UW dodał w 1998 r. regulacje dotyczące części repartycyjnej i poboru składki. W 1999 r. rozpoczęła się reforma emerytalna. Kolejne rządy SLD-PSL i SLD wyłączyły z reformy służby mundurowe i górników oraz przedłużyły funkcjonowanie przywilejów emerytalnych dla pozostałych grup zawodowych, a także zminimalizowały Fundusz Rezerwy Demograficznej, który miał być kapitałowym buforem dla części repartycyjnej. Zdecydowano też, że OFE zaległe składki (efekty niesprawności systemu informatycznego ZUS) będą przekazywane nie w gotówce, a w specjalnych obligacjach. Uzupełniono część kapitałową systemu o indywidualne konta emerytalne.
Rządowi PO-PSL udało się wprowadzić do systemu emerytury pomostowe, co ograniczyło wcześniejsze przywileje emerytalne oraz regulację dotyczącą wypłat emerytur kapitałowych dla kobiet w wieku 60 – 65 lat. Mimo to wciąż nie ma kluczowej dla nowego systemu emerytalnego regulacji dotyczącej dożywotnich emerytur kapitałowych dla emerytów po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego dla mężczyzn (65 lat). I w chwili obecnej nie toczą się żadne prace w tym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta