![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ostatni od „Zapory”
Funkcjonariusze doceniali sposób konspirowania się Franczaka.
W jednym z raportów, pochodzącym z marca 1962 r., pisano, że w ciągu kilku lat SB nie otrzymała od lokalnej społeczności żadnych informacji o miejscach, w których się on ukrywał, mimo że wiele osób niezwiązanych z nim takie wiadomości posiadało. Dostrzeżono fakt, że jego pomocnicy sygnalizowali mu pojawienie się w terenie funkcjonariuszy UB, MO i wojska
Józef Franczak urodził się 25 maja 1918 r. w Kozicach Górnych k. Lublina. Miał czwórkę rodzeństwa. Jego rodzice prowadzili kilkuhektarowe gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły powszechnej, nie mając szans na dalsze kształcenie, zgłosił się jako ochotnik do Szkoły Podoficerskiej Żandarmerii w Grudziądzu. Na krótko przed wybuchem wojny jako zawodowy kapral rozpoczął służbę w Równem na Wołyniu. W wojnie 1939 r. walczył na Kresach Wschodnich, gdzie dostał się do niewoli sowieckiej. Udało mu się jednak uciec i powrócić w rodzinne strony. Zapewne niedługo potem został zaprzysiężony jako członek ZWZ. W podziemnym wojsku dosłużył się stopnia sierżanta, pełniąc kolejno funkcje dowódcy drużyny, a następnie dowódcy plutonu w III Rejonie Obwodu Lublin-Powiat ZWZ-AK.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Lubelszczyznę w sierpniu 1944 r. został zmobilizowany do organizowanego przez komunistów Wojska Polskiego. Miejscem postoju jego jednostki była Kąkolewnica, pow. Radzyń Podlaski, gdzie stacjonował...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
